|
|
Απο τη Χημεία έχουμε γνωρίσει δύο μεγάλες κατηγορίες
ενώσεων:
τα οξέα [ Η+ + αμέταλλο
ή Η+ + ηλεκτραρνητική ρίζα ]
και τις βάσεις
[μέταλλο + ΟΗ- ή ηλεκτροθετική ρίζα + ΟΗ- ].
Τα οξέα και οι βάσεις έχουν κατά κάποιο τρόπο "αλληλοσυγκρουόμενες" ιδιότητες και όταν αντιδρούν μεταξύ τους, αλληλοεξουδετερώνονται (αντίδραση εξουδετέρωσης). Τα οξέα για παράδειγμα έχουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά: 'Εχουν ξυνή γεύση, διαλύουν μέταλλα και άλλες ουσίες και άλλα... Αντίθετα οι βάσεις είναι καυστικές.
'Ενας τρόπος να διακρίνουμε αν ένα διάλυμα προσεγγίζει περισσότερο τα χαρακτηριστικά ενός οξέος ή μιας βάσης είναι να μελετήσουμε τα ιόντα υδρογόνου ( Η+ ) και τα ιόντα ( ΟΗ- ) υδροξυλίου που υπάρχουν στο διάλυμα. Απο το πλήθος τους και με έναν κατάλληλο τύπο, υπολογίζουμε έναν χαρακτηριστικό αριθμό, το ΡΗ, που κυμαίνετε απο 0-14. 'Οσο μεγαλύτερο είναι το ΡΗ, τόσο πιο αλκαλικό είναι ένα διάλυμα, δηλαδή έχει έντονο χαρακτήρα βάσης. Αν ένα διάλυμα έχει ΡΗ 7 λέμε πως είναι ουδέτερο.
Παρακάτω αναφέρουμε κάποιες γνωστές σε όλους ουσίες με τον αριθμό του ΡΗ τους για να δείξουμε αυτό που λέμε με παραδείγματα μέσα απο τη ζωή:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Στο χημικό εργαστήριο η μέτρηση του ΡΗ γίνεται με τους παρακάτω τρόπους
α) Με την χρήση ειδικών ουσιών που λέγονται δείκτες και αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το αν βρεθούν σε όξινο ή αλκαλικό περιβάλλον. Τέτοιες ουσίες είναι το βάμμα του ηλιοτροπίου και η φαινολοφθαλεΐνη.
β) Με ένα όργανο που λέγεται "πεχάμετρο" και είναι το πιο απαραίτητο σε κάθε χημικό εργαστήριο.
Copyright 1997
Special thanks to Karma
