|
|
Ένα όχημα, το οποίο κινείται με κινητήρα τον οποίο έχει επάνω του και δεν σέρνεται από εξωτερική δύναμη. Αυτό προσπαθούσαν να φτιάξουν για αιώνες γενιές και γενιές ανθρώπων. Ξεκινάει από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους και φτάνει ως το 1790 όπου δόθηκε το βραβείο ευρεσιτεχνίας στο Νάθαν Ριντ από την Αμερική.
Μέχρι τότε είχαν υπάρξει πάρα πολλοί επιστήμονες οι οποίοι είχαν προσπαθήσει να φτιάξουν κάτι παρόμοιο. Κάποιοι επιχείρησαν να φτιάξουν αμάξι που μετακινείται με τη βοήθεια του αέρα αλλά δεν συνέχισαν γιατί όταν δεν είχε δυνατότητα αέρα το αμάξι δεν μπορούσε να δουλέψει. Άλλοι με τη βοήθεια του ατμού όπως τα τρένα, αλλά δεν άντεχε η μηχανή ούτε σε μεγάλες αποστάσεις, ούτε χωρίς κάποιος να βάζει κάθε 10 λεπτά και από 70 κυβικά νερό μέσα στο ντεπόζιτο. Γι'αυτό και αυτά τα αμάξια φυλάγονται στο Μουσείο Τεχνών και Επαγγελμάτων στο Παρίσι σαν κειμήλια.
Έτσι λοιπόν το 1790 δημιουργήθηκε μια πρώτη μορφή αυτοκινήτου, σχετικά όμοια με τη σημερινή. Μετά εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο από το μηχανικό Τζέιμς Βαττ το 1794 από μία αίτηση ευρεσιτεχνίας που έκανε.
Την πρώτη σοβαρή προσπάθεια όμως την έκανε ο γάλλος Νικολά Ζοζέφ Κυνιώ, όταν το περίφημο τρίτροχο Φαρντιέ (Fardier = Φορτηγό άμαξα) του οποίου ο κινητήρας ήταν τροφοδοτούμενος από έναν ατμολέβητα εμπνευσμένο από τη χύτρα του Παπέν ( το όχημα του οποίου κινιόταν με τη βοήθεια του ατμού). Το όχημα αυτό έφτανε τα 9,5 χλμ. την ώρα μια πολύ ικανοποιητική ταχύτητα για εκείνη την εποχή αφού ο άνθρωπος πηγαίνει με μόνο 5 χλμ. Τα πειράματα ξεκίνησαν το 1770, αλλά το 1771 χρειάστηκε να σταματήσουν επειδή κάποιος άλλος επιστήμονας ανακάλυψε ένα ατμοκίνητο όχημα που άντεχε περισσότερο. Η ιδέα αυτή απορρίφθηκε το 1828 οπότε και ξανάρχισαν τα πειράματα για το Φαρντιέ.
Τότε δόθηκε η πρώτη σωστή ιδέα για τα αυτοκίνητα του μέλλοντος και από τότε ακολούθησαν εκατοντάδες άλλες από την Αγγλία, την Ιταλία, την Αμερική, την Ελβετία και σιγά σιγά από την Ιαπωνία .
Τώρα τα αμάξια είναι πολύ ανεπτυγμένα, με αεροδυναμικό σχήμα, με 310 χλμ. την ώρα και πολλές άλλες βελτιώσεις από το πρώτο αμάξι. Τα αυτοκίνητα τώρα παράγονται μαζικά και όλες οι προαναφερόμενες χώρες έχουν ένα αυτοκίνητο που τις αντιπροσωπεύει.
Τότε ο άνθρωπος σκέφτηκε να φτιάξει ένα αμάξι, το οποίο θα μετέφερε πολλά άτομα μαζί. Έτσι μέχρι και το 1895 χρησιμοποιούνταν οι ταχυδρομικές άμαξες, οι οποίες μετέφεραν το Ταχυδρομείο αλλά και ανθρώπους. Αλλά ένα ήσυχο απόγευμα στη γερμανική πολιτειούλα Ντόυτς της Βεστφαλίας αντί να έρθει η άμαξα ήρθε το πρώτο λεωφορείο εν ονόματι Λάντερ, το πρώτο λεωφορείο του κόσμου.
Κατασκευάστηκε από τον Κάρλ Μπεντς. Αυτό το όχημα ήταν μηχανοκίνητο, μπορούσε να μεταφέρει μέχρι και οκτώ επιβάτες. Ήταν το πρώτο όχημα το οποίο μπορούσε να πιάσει τα 14 χλμ. την ώρα λόγω του μεγάλου χώρου που είχε για να μπει η μηχανή.
Η λέξη λεωφορείο μιλά από μόνη της. Ένα μεταφορικό μέσο για το λαό, δηλαδή για όλους προσιτό, αλλά και μεγαλύτερη ευελιξία από το τρένο, αφού δεν χρειάζεται να τρέχει πάνω σε ράγες. Σήμερα είναι κάτι το καθημερινό και αποτελεί ένα αιωνόβιο Μαθουσάλα που όπως φαίνεται θα ζήσει για πολύ ακόμα. Οι φίλοι του μαζεύτηκαν πριν από λίγο καιρό απ' όλη την Ευρώπη στο Ζίγκεν, την πόλη απ'όπου ξεκίνησε επίσημα, για να γιορτάσουν τα εκατό χρόνια ζωής του. Η ποικιλία των σχημάτων, των χρωμάτων και των εκδόσεων είναι κάτι το εξαιρετικό και τέλειο.
Η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία στη χώρα μας ήταν η ΒΙΑΜΑΞ. Ιδρύθηκε στη δεκαετία του '30 . Στην αρχή συνεργαζόταν με τη MERCEDES. Δηλαδή στη Ελλάδα κατασκευαζόταν το αμάξωμα ενώ το σασί και ο κινητήρας εισαγόταν από τη Γερμανία. Επίσης σημαντική εταιρία κατασκευής αμαξωμάτων ήταν οι Αφοί Σαρακάκη. Η μεγάλη βέβαια κατασκευαστική άνοδος λεωφορείων έγινε στις δεκαετίες '60 με '70. Είχαμε και εξαγωγή λεωφορείων σε χώρο όπως Κουβέιτ, Νιγηρία, Σουδάν, Αιθιοπία, Ιορδανία, Κύπρο, Συρία , Σαουδική Αραβία, Τυνησία και πολλές άλλες .
Υπήρχαν βασικά τρεις τύποι λεωφορείων. Τα αστικά,τα υπεραστικά και εκείνα που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά προσωπικού διαφόρων υπηρεσιών π.χ. ΟΣΕ ( Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας).
Μετά όμως άρχισαν να κυκλοφορούν και πιο μοντέρνοι τύποι λεωφορείων. Από κει και πέρα έχουν εξελιχθεί ακόμη πιο πολύ και έχουμε φτάσει στην εποχή των διώροφων λεωφορείων ή ακόμη και στα MINIBUS.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την εργασία το αυτοκίνητο και το λεωφορείο έχει περάσει από πολλά στάδια μέχρι να φτάσει στη σημερινή του μορφή και η προσωπική μου άποψη είναι πως το αυτοκίνητο είναι η προσωποποίηση της εξέλιξης.
Το αυτοκίνητο είναι ένα τεχνολογικό θαύμα πράγμα το οποίο καταλαβαίνουμε από τη στιγμή που έχει τόσο μεγάλο ιστορικό. Είναι κάτι που αντιπροσωπεύει την τεχνολογία και έχει τόσο πολύπλοκο μηχανισμό και λειτουργία. Η χρήση του ίσως να φαίνεται απλή αλλά δεν είναι αφού χρειάζεται σχεδόν ένα μήνα για να μάθει τα βασικά και παρόλα αυτά ακόμα δεν τα ξέρει όλα τέλεια.
Το αυτοκίνητο αποτελείται από έναν ορισμένο αριθμό κυρίων οργάνων :το πλαίσιο (σασί) , φέρουσα και ανθεκτική κατασκευή, που αποτελεί τον σκελετό του όλου συγκροτήματος και είναι το στοιχείο σύνδεσης των άλλων εξαρτημάτων μεταξύ τους, τον κινητήρα με το ηλεκτρικό σύστημα
και τους παρελκυόμενους μηχανισμούς του, που παρέχει την απαραίτητη ισχύ για την αυτόνομη κίνηση του αυτοκινήτου, το σύστημα μετάδοσης κίνησης-σύνολο αξόνων, οδοντωτών τροχών και συνδέσμων, για τη μετάδοση της ενέργειας του κινητήρα στους κινητήριους τροχούς, τους τροχούς γιά τη στήριξη του οχήματος στο έδαφος, την πρόωση και την οδήγησή του, το αμάξώμα, που συμπληρώνει το αυτοκίνητο, επιτρέποντας σ' αυτό μια λογική εκμετάλευση του χώρου, ανάλογα με τη χρήση για την οποία προορίζεται, το σύστημα ανάρτησης, που τοποθετείται μεταξύ των τροχών και του φέροντος μέρους του αυτοκινήτου.
